 |
Dit artikel heeft extra citaties nodig voor verificatie. Help dit artikel te verbeteren door citaten naar betrouwbare bronnen toe te voegen. Materiaal zonder bronvermelding kan worden aangevochten en verwijderd.
Vind bronnen: “Eiser” – nieuws – kranten – boeken – scholar – JSTOR (december 2007) (Leer hoe en wanneer u dit sjabloonbericht verwijdert) |
Een eiser (Π in juridisch jargon) is de partij die een rechtszaak (ook wel een actie genoemd) bij een rechtbank begint. Daarmee zoekt de eiser een rechtsmiddel. Indien deze zoektocht succesvol is, zal de rechtbank een vonnis ten gunste van de eiser uitspreken en de gepaste gerechtelijke beslissing nemen (bv. een bevel tot schadevergoeding). “Eiser” is de term die in de meeste Engelstalige rechtsgebieden wordt gebruikt in civiele zaken, met als opmerkelijke uitzondering Engeland en Wales, waar een eiser sinds de invoering van de Civil Procedure Rules in 1999 bekend staat als “eiser”, maar die term heeft ook andere betekenissen. In strafzaken brengt de openbare aanklager de zaak tegen de verdachte, maar de belangrijkste klagende partij wordt vaak de “klager” genoemd.
In sommige rechtsgebieden wordt een rechtszaak begonnen door het indienen van een dagvaarding, een vorderingsformulier of een klacht. Deze documenten staan bekend als pleitnota’s, waarin de vermeende door de gedaagde of gedaagden begane misstanden worden uiteengezet met een eis tot genoegdoening. In andere rechtsgebieden wordt de vordering ingesteld door betekening of kennisgeving van deze stukken aan de verweerder door een gerechtsdeurwaarder; zij worden pas daarna bij de rechtbank ingediend met een beëdigde verklaring van de gerechtsdeurwaarder dat zij aan de verweerder zijn overhandigd overeenkomstig de regels van het burgerlijk procesrecht.
Terminologie
In de meeste Engelstalige jurisdicties, waaronder Hong Kong, Nigeria, Australië, Canada en de Verenigde Staten, alsmede in zowel Noord-Ierland als de Republiek Ierland, wordt de juridische term “eiser” gebruikt als algemene term voor de partij die actie onderneemt in een civiele zaak.
Het woord eiser kan worden herleid tot het jaar 1278, en stamt af van het Anglo-Franse woord pleintif dat “klagend” betekent. Het was aanvankelijk identiek aan “pleintif” en verdween in de 15e eeuw in het juridische gebruik met de spelling -iff.
Een eiser die bij naam wordt geïdentificeerd in een class action wordt een named plaintiff genoemd.
In de meeste common-law jurisdicties wordt de term “eiser” die sinds 1999 in Engeland en Wales wordt gebruikt (zie hieronder), alleen gebruikt in specifieke, vaak buitengerechtelijke contexten. Met name in het Amerikaanse gebruik zijn termen als “eiser” en “vorderingsformulier” beperkt tot buitengerechtelijke procedures in het verzekerings- en bestuursrecht. Nadat de rechtsmiddelen van een verzekeraar of overheidsinstantie zijn uitgeput, wendt een Amerikaanse eiser die verdere genoegdoening nodig heeft zich tot de rechter, dient een klacht in (waardoor een echte rechtszaak onder gerechtelijk toezicht ontstaat) en wordt eiser.
In Engeland en Wales is de term “eiser” in de plaats gekomen van “eiser” nadat de Civil Procedure Rules op 26 april 1999 in werking zijn getreden. Deze stap, waardoor Engeland en Wales afwijken van het algemene gebruik in Engelssprekende rechtsgebieden, was naar verluidt gebaseerd op een beoordeling dat het woord “claimant” als “gewoon Engels” aanvaardbaarder is dan het woord “eiser”. In het Schotse recht wordt een eiser een “pursuer” genoemd en een verweerder een “defender”.
De partij tegen wie de klacht is gericht is de verweerder; of, in het geval van een verzoekschrift, een respondent. De namen van de zaken worden gewoonlijk met de klager eerst gegeven, zoals in Plaintiff v. Defendant.
De soortgelijke term “klager” duidt de klagende getuige in een strafproces aan.
Zie ook
 |
Zoek eiser, indiener, eiser of klager op in Wiktionary, het vrije woordenboek. |
- Rechtsfinanciering
- Dedendant
- Rechtszaak