Routinematige poliovirusvaccinatie van Amerikaanse volwassenen (d.w.z. personen van >18 jaar) is niet nodig. De meeste volwassenen hebben geen poliovaccin nodig omdat zij als kind al zijn ingeënt en hun risico op blootstelling aan poliovirussen in de Verenigde Staten minimaal is.
Echter, sommige volwassenen lopen een hoger risico op blootstelling aan poliovirus en zouden poliovaccinatie moeten overwegen, waaronder:
- Reizigers naar gebieden of landen waar polio epidemisch of endemisch is (Voor aanvullende informatie, zie Polio: Voor reizigers);
- Laboratoriummedewerkers die monsters hanteren die poliovirussen kunnen bevatten;
- Gezondheidsverzorgers die nauw contact hebben met patiënten die mogelijk naar gebieden of landen zijn gereisd waar het risico op polio groter is;
- Gevaccineerde volwassenen van wie de kinderen oraal poliovirusvaccin zullen krijgen (bijvoorbeeld internationale adoptiekinderen of vluchtelingen).
Deze volwassenen met een hoger risico kunnen 1 tot 3 doses IPV nodig hebben, afhankelijk van hoeveel doses ze in het verleden hebben gehad.
Gevaccineerde volwassenen met een risico op poliovirusinfectie moeten drie doses IPV krijgen:
- twee doses gescheiden door 1 tot 2 maanden, en
- een derde dosis 6 tot 12 maanden na de tweede dosis.
Volwassenen met een hoger risico die in het verleden één of twee doses poliovaccin hebben gehad, moeten de resterende één of twee doses krijgen. Het maakt niet uit hoe lang het geleden is sinds de eerdere dosis(s). Volwassenen met een hoger risico die in het verleden drie of meer doses poliovaccin hebben gehad, kunnen een levenslange boosterdosis IPV krijgen.
Er zijn geen risico’s bekend van het krijgen van IPV op hetzelfde moment als andere vaccins.
Voor meer informatie, zie de ACIP-aanbevelingen voor poliovaccinatie.
- ACIP-aanbevelingen Bijgewerkt augustus 2009