9 verbazingwekkende feiten over komodovaranen

Naast het feit dat de komodovaraan de grootste levende hagedis ter wereld is, zijn gedragingen als mensen-eten en grafroof de grootste aanspraken op roem. Maar wist je dat deze jongens ook verrassend intelligent zijn, zelfs speels, en begaafd in zowel lange-afstand zwemmen als maagdelijke geboorten? Lees verder voor meer informatie.

Komodovaranen worden ook wel oras genoemd.

Westerse wetenschappers ontdekten het bestaan van deze reusachtige reptielen pas in 1912, maar lang voordat ze eindelijk op de radar van de academische wereld verschenen, hadden de inboorlingen van het Komodo-eiland hen de naam ora gegeven, wat “landkrokodil” betekent.

Komodo’s zijn uitstekende zwemmers.

Reizen tussen Indonesische eilanden is vaak een noodzaak voor hongerige Komodovaranen; de dieren worden soms gezien terwijl ze kilometers uit de kust peddelen.

Geen enkel karkas is veilig in de buurt van een komodovaraan.

Slangen en veel hagedissen hebben een gevorkte tong om microscopisch kleine, door de lucht verspreide smaakdeeltjes op te pikken. Na blootstelling aan de lucht wordt de tong teruggetrokken en worden de tanden in het Jacobsonorgaan van het dier gestoken (dat zich op het dak van de bek bevindt). Hierdoor kan het reptiel de smaak herkennen die het zojuist heeft opgepikt, waardoor Komodovaranen al op meer dan twee kilometer afstand kunnen beginnen met het proeven van een overheerlijk aasmaaltijd.

George H.W. Bush kreeg een komodovaraan cadeau.

Halverwege zijn enige ambtstermijn kreeg Bush 41 een ora-mannetje, met dank aan de regering van Indonesië, genaamd Naga. Hoewel het idee om een reusachtige hagedis rond te laten sluipen in de Oval Office behoorlijk ontzagwekkend klinkt, koos de president ervoor om hem in plaats daarvan te overhandigen aan de Cincinnati Zoo. Na 32 jongen te hebben verwekt, overleed het illustere beestje in 2007 op de respectabele leeftijd van 24 jaar.

Komodovaranen zijn giftig.

Tien jaar geleden geloofden wetenschappers dat Komodovaranen speeksel hadden vol met echt dodelijke bacteriën, en dat beten die het spuug bevatten krachtig genoeg waren om een waterbuffel neer te halen. Maar dat was niet echt het geval: In 2009 testte biochemicus Brian Fry deze conventionele wijsheid door op zoek te gaan naar gevaarlijke micro-organismen in de bek van verschillende Komodovaranen. Fry ontdekte dat, in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, hun kaken verhoudingsgewijs minder bacteriën bevatten dan die van de meeste vleesetende zoogdieren. Bovendien vond Fry geen enkel spoor van bijzonder gevaarlijke bacteriën. Wat hij wel vond waren gifklieren. Deze bevinden zich in de onderkaak en geven een gemene cocktail af die verlamming, extreem bloedverlies, onvoldoende bloedstolling, weefselbeschadiging en ondraaglijke pijn veroorzaakt. Die arme buffels hadden geen schijn van kans.

Komodos kunnen 80 procent van hun lichaamsgewicht in één keer verorberen.

Het hebben van grillig flexibele kaken helpt deze wezens echt bij het schranzen. Zoals u in de clip hierboven kunt zien, kunnen Komodo’s kleine dieren (zoals middelgrote biggetjes) in hun geheel inslikken.

Komodovaranen hebben in de afgelopen vijf decennia ten minste vier mensen gedood.

Er zijn sterfelijke ontmoetingen tussen Komodovaranen en mensen gedocumenteerd in 1974, 2000, 2007, en 2009. De aanval van 2009 betrof een man die uit een appelboom was gevallen en door twee draken werd verscheurd terwijl hij versuft op de grond lag. In het algemeen verkiezen Komodovaranen graven te plunderen boven mensen te doden. Daarom stapelen de inheemsen vaak stenen over de graven van hun dierbaren als afschrikmiddel.

Vrouwelijke Komodovaranen kunnen zich voortplanten zonder seks te hebben.

Wannabe Komodovaraanmoeders hoeven niet te wachten op een mannetje om hen te helpen. Bij verschillende gelegenheden hebben vrouwtjes in gevangenschap eieren gelegd die gezonde baby’s opleverden ondanks het feit dat ze niet eerst hadden gekruist. In feite had één moeder zelfs nog nooit een verblijf gedeeld met een lid van het andere geslacht. Dit is hoe het werkt: Als er geen mannetjes in de buurt zijn, kunnen vrouwelijke Komodovaranen, net als sommige andere hagedissen, aan parthenogenese doen. Dit betekent dat in plaats van sperma, bepaalde eicellen elkaar kunnen bevruchten.

Kleinere Komodovaranen rollen zich in uitwerpselen om niet gekannibaliseerd te worden.

De volwassen dieren zijn allesbehalve kieskeurige eters en zullen er geen twee keer over nadenken om hun eigen kroost te verslinden. Totdat ze groot genoeg zijn om voor zichzelf te kunnen zorgen, blijven jonge Komodo’s uit de buurt van hongerige volwassenen door in de bomen te gaan zitten, waar ze behendige roofdieren worden die op takken klimmen. Toch is dit niet altijd genoeg. Wanneer een ontmoeting dreigt, maken de jongen zich zo onsmakelijk mogelijk door zich in mest te rollen, die zelfs de meest uitgehongerde draak niet kan verorberen.