Hoewel recent onderzoek misselijkheid en braken tijdens de zwangerschap in verband brengt met een lager risico op een miskraam, maakt dat ochtendmisselijkheid nog niet tot een wandelingetje in het park. Hier is hoe nieuwe moeders (en aanstaande moeders) hun symptomen beschrijven:
1. “De mate van vermoeidheid overviel me. Ik moest meerdere keren per dag overgeven, en functioneren als mens was echt moeilijk. Ik herinner me dat ik met zeven weken zwangerschap te horen kreeg dat ik me met 13 weken beter zou voelen. Dat voelde zo ver weg en als zo’n lange tijd om me ellendig te voelen. Op de meeste dagen moet ik nog steeds minstens één of twee keer overgeven.” -Liza, 30 (momenteel 17 weken zwanger)
2. “De uitputting sloeg in als een baksteen, en het nam mijn hele leven over. Mijn hele eerste trimester bestond elke dag uit werken, dutten, werken, slapen, herhalen. Ik maakte geen plannen meer met vrienden, kookte niet meer, ging niet meer op reis, deed geen vrijwilligerswerk meer. Het minimale doen – ’s morgens uit bed komen en op het werk verschijnen – vergde alles van me. Het lijkt in niets op wat ik ooit eerder heb meegemaakt. Het is allesomvattend en doordringt elk aspect en elke minuut van je dag.” -Allison*, 32 (momenteel 12 weken zwanger)
3. “Ik heb 20 weken lang met mijn hoofd in het toilet gezeten en minstens vier tot vijf keer per dag overgegeven. Het braaksel zat altijd achter in mijn keel en ik kon het niet doorslikken. Telkens als ik het woord ‘kip’ hoorde, kip zag of kip rook, werd ik misselijk. Als leraar moest ik altijd smoesjes verzinnen om het lokaal te verlaten. Ik kon midden in een gesprek zitten en gewoon wegrennen en overgeven.” -Marissa, 29 (moeder van één kind)
4. “De misselijkheid kwam heel plotseling opzetten. Soms voelde ik me meteen beter na het overgeven, maar andere keren voelde ik me gewoon misselijk en kreeg ik het maar niet weg. Dit was in de zomer, toen de stad extra smerig rook en elke geur me op stang joeg.” -Rachel, 30 (momenteel 23 weken zwanger)
5. “Het ging goed met me tot mijn zevende week, toen ik me zo duizelig en misselijk begon te voelen dat ik niet meer van de bank kon opstaan om iets te doen. Ik moest misselijkheidsmedicatie nemen om me goed genoeg te voelen om te eten en de dag door te komen zonder droog te zwoegen, een symptoom dat constant aanwezig was, zelfs als ik gewoon mijn tanden aan het poetsen was. Het voelt als de ergste kater die je ooit hebt gehad, zonder de hoofdpijn. Je hoopt dat je kunt overgeven zodat je je beter voelt, maar vaak lukt dat niet. In combinatie met een verlammende uitputting, is het veel erger dan een kater.” -Jaclyn, 31 (momenteel 24 weken zwanger van tweede kind)
6. “De misselijkheid begon als ik wakker werd en duurde tot bedtijd, waarbij het ’s nachts het ergst was. Ik heb maar een handvol keren overgegeven in de hele zwangerschap, maar ik was verbaasd over hoe verschrikkelijk het kan voelen om dag na dag misselijk te zijn, zelfs als je niet overgeeft, en ik wist niet dat misselijkheid je kon doen flauwvallen. Ik ben een keer flauwgevallen toen ik in een overvolle metro stond en een andere keer op een boerenmarkt.” -Jordana, 32 (moeder van één kind)
7. “Ik heb nooit overgegeven, maar had altijd een vreselijke smaak in mijn mond waardoor ik me misselijk voelde. Ook geuren als koffie of sigarettenrook maakten me misselijk. Ik kon zelfs niet in mijn eigen keuken komen omdat de geur ervan mijn maag zou doen omkeren.” -Sari, 36 (moeder van drie)
*Enkele namen zijn veranderd.
Quotes zijn bewerkt en ingekort voor lengte en duidelijkheid.