Vrouwen spelen een cruciale rol in het behouden van de gezondheid van hun gezin, maar als het om hun eigen welzijn gaat, lijden velen in stilte terwijl ze vechten tegen unieke gezondheidsproblemen. Of het nu gaat om herstel na het krijgen van een baby, incontinentie of auto-immuunproblemen, vrouwen hebben te maken met aandoeningen die moeilijk te bespreken zijn.
Eén van die aandoeningen zijn vleesbomen.
Leiomyomen, of “vleesbomen” zoals ze in de volksmond worden genoemd, zijn vezelachtige tumoren die in de wand van de baarmoeder groeien, en ze zijn bijna altijd niet-kankerachtig. Vrouwen kunnen een enkele vleesboom of meerdere vleesbomen hebben en ze kunnen variëren van de grootte van een zaadje tot de grootte van een meloen. Omdat zo veel vrouwen door hen worden getroffen, en omdat ze de belangrijkste oorzaak zijn van hysterectomieën in de Verenigde Staten, zijn vleesbomen een belangrijke zorg voor de volksgezondheid.
LISTEN UP: Voeg de nieuwe Michigan Medicine News Break toe aan uw Alexa-apparaat of abonneer u op onze dagelijkse updates op iTunes, Google Play en Stitcher.
Fibromen komen vaak voor, maar worden vaak niet besproken, legt Erica Marsh, M.D. uit, hoofd reproductieve endocrinologie en onvruchtbaarheid bij het Center for Reproductive Medicine van Michigan Medicine’s Von Voigtlander Women’s Hospital.
Als je leeft met vleesbomen, of vermoedt dat je vleesbomen zou kunnen hebben, zijn hier zeven dingen die Marsh zegt dat je moet weten:
1. Wie krijgt vleesbomen en wat veroorzaakt ze?
Fibromen komen vaker voor naarmate vrouwen ouder worden en komen het meest voor bij vrouwen / degenen toegewezen vrouwelijk geslacht bij de geboorte in hun 40s en begin 50s. Na de menopauze krimpen myomen meestal.
“Fibromen zijn een ziekte van alle vrouwen, maar Afro-Amerikaanse vrouwen hebben een hogere prevalentie voor fibromen, met 80-90 procent wordt gediagnosticeerd met de aandoening,” zegt Marsh. “Afro-Amerikaanse vrouwen worden ook op jongere leeftijd gediagnosticeerd met vleesbomen, waarbij meer dan 25 procent al vleesbomen ontwikkelt tussen de leeftijd van 21-30 jaar.”
Vrouwen die zwaarlijvig zijn, lopen een hoger risico op het ontwikkelen van vleesbomen en er is een verband tussen vleesbomen en vrouwen die grote hoeveelheden rood vlees consumeren.
Niemand weet wat de oorzaak van vleesbomen is. Onderzoek wijst uit dat vleesbomen worden aangestuurd door de hormonen oestrogeen en progesteron en dat er een erfelijke component is. Ook het hebben van een familielid met vleesbomen kan uw risico verhogen. U moet de symptomen echter niet negeren alleen omdat u geen familielid met vleesbomen hebt.
2. Wat zijn de symptomen van vleesbomen?
Veel vrouwen met vleesbomen hebben geen last van symptomen, maar degenen die er wel last van hebben, hebben vaak moeite om ermee te leven. Veel voorkomende symptomen zijn:
-
Bekkenpijn en hevige menstruatiebloedingen, die kunnen leiden tot bloedarmoede of de noodzaak van een bloedtransfusie.
-
Druk op de blaas, waardoor vaak moet worden geplast.
-
Druk op het rectum, waardoor constipatie en rugpijn kunnen optreden.
-
Bloeden, wat kan worden veroorzaakt door een grote vleesboom die in de maagstreek drukt.
“Naast de vele lichamelijke symptomen, worden vrouwen ook emotioneel geraakt door het leven met vleesbomen,” zegt Marsh. “Veel vrouwen melden uitdagingen met depressie, angst, verminderde kwaliteit van leven en een verstoord lichaamsbeeld.”
3. Hoeveel bloeden is te veel?
De vervorming van de endometriumholte of baarmoeder die door een vleesboom wordt gecreëerd, kan het zware vaginale bloeden veroorzaken. Maar hoeveel bloeding is te veel? Elke hoeveelheid bloedverlies die de kwaliteit van uw dagelijks leven belemmert, is een punt van zorg. Andere rode vlaggen zijn:
-
Bloeden tussen menstruaties en meer dan één menstruatie in een maand.
-
Een menstruatie die langer duurt dan zeven dagen.
-
Bloedstolsels die groter zijn dan de grootte van een golfbal.
-
In korte tijd meerdere maandverbanden en tampons inweken, bijvoorbeeld elk uur menstruatiehygiëneproducten doorweken.
Als u deze symptomen ervaart, is het tijd om met uw arts te praten.