10 Interessante Feiten Over Constantijn de Grote

Constantijn I, die bekend werd als Constantijn de Grote, was een Romeinse keizer aan het begin van de 4e eeuw, die verschillende belangrijke veldslagen won om het Romeinse Rijk te herenigen onder één keizer na tientallen jaren van interne conflicten. Maar Constantijn is het meest bekend omdat hij de basis legde voor het christendom, dat de dominante godsdienst in Europa werd. Kom meer te weten over het leven, de heerschappij, de verwezenlijkingen, de dood en de bijdrage aan het christendom van Constantijn de Grote via deze 10 interessante feiten.

#1 Hij was de zoon van Constantius Chlorus en St. Helena

Constantijn I werd rond 280 n.Chr. geboren als Flavius Valerius Constantinus in de stad Naissus in de provincie Moesia, wat nu de stad Niš is in het zuiden van Servië. Ten tijde van zijn geboorte was Constantijn’s vader Constantius I, ook bekend als Constantius Chlorus, een militair officier in het Romeinse leger. Constantius’ moeder Helena was zijn gemalin. Door haar invloed op haar zoon speelde Helena een belangrijke rol in het plaatsen van het christendom in het hart van de westerse beschaving. Ze wordt vereerd als een heilige.

#2 Zijn formele opvoeding kreeg hij aan het hof van de Romeinse keizer Diocletianus

In 289 na Chr. verliet Constantius Chlorus Helena om te trouwen met Theodora, stiefdochter van Maximianus, die kort daarvoor door de Romeinse keizer Diocletianus tot mede-keizer was benoemd. In maart 293 AD stelde Diocletianus een systeem van Tetrarchie in door twee Caesars (junior keizers) te benoemen; en Constantius Chlorus werd benoemd tot Caesar van Maximianus. Als voornaamste kandidaat voor de toekomstige benoeming tot Caesar werd Constantius naar het hof van Diocletianus gestuurd, waar hij een formele opleiding kreeg in Latijnse literatuur, Grieks en filosofie. Hier was hij getuige van Diocletianus’ “Grote Vervolging”, de zwaarste vervolging van christenen in de Romeinse geschiedenis.

#3 Constantijn werd keizer na de dood van zijn vader op 25 juli 306 AD

Na het aftreden van Diocletianus en Maximianus in mei 305 AD, werd Constantius bevorderd tot Augustus. Na de dood van zijn vader op 25 juli 306 na Chr. riepen de aanhangers van Constantius hem uit tot Augustus, hoewel Galerius, die op dat moment Augustus was, hem de titel van Caesar gaf. Constantijns deel van het Romeinse Rijk bestond uit Brittannië, Gallië en Spanje. In 308 n. Chr. werd Licinius, een goede vriend van Galerius, eveneens tot Augustus benoemd. In 310 na Christus kwam Maximianus, die uit zijn pensioen was gekomen, in opstand tegen Constantijn. Hij werd gevangen genomen en door Constantijn gedwongen zelfmoord te plegen in juli 310. Medio 311 na Chr. waren Constantijn, Licinius en Maximianus’ zoon Maxentius de belangrijkste machten in Rome.

#4 Hij versloeg Maxentius in de beroemde Slag bij de Milvische Brug

In 311 na Chr. verklaarde Maxentius de oorlog aan Constantijn, met de belofte zijn vader te zullen wreken. In de lente van 312 na Chr. verzamelde Constantijn zijn troepen om Maxentius aan te vallen. Verschillende steden die in handen waren van Maxentius gaven zich in de volgende maanden over en Constantijn marcheerde vervolgens naar Rome waar Maxentius zich had voorbereid op een belegering. Maxentius geloofde echter dat hem was voorspeld dat hij zou winnen en rukte op naar Constantijn op 28 oktober 312 AD, de zesde verjaardag van zijn heerschappij. In de daaropvolgende Slag bij de Milviaanse Brug versloeg Constantijn de Grote op beslissende wijze Maxentius, die tijdens de slag in de rivier de Tiber verdronk.

#5 Hij werd de onbetwiste heerser van het West-Romeinse Rijk na zijn nederlaag tegen Maxentius

Op 29 oktober 312 trok Constantijn Rome binnen onder luid gejuich van het volk. Het lichaam van Maxentius werd opgevist en onthoofd. Zijn hoofd werd door de straten geparadeerd. De overwinning op Maxentius gaf Constantijn de onbetwiste heerschappij over de westelijke helft van het Romeinse Rijk, terwijl de oostelijke helft werd geregeerd door Licinius, die in 313 na Christus Constantijns zwager werd. In datzelfde jaar vaardigden Constantijn en Licinius het Edict van Milaan uit, waardoor het christendom een officieel erkende en getolereerde godsdienst werd in het Romeinse Rijk. Ook kregen de christenen alle bezittingen terug die hen tijdens de vervolging van Diocletianus waren afgenomen.

#6 Constantijn werd in 324 n.Chr. de enige keizer van het Romeinse Rijk

De relatie tussen Constantijn en Licinius begon te verslechteren na een moordaanslag op Constantijn door een man die Licinius tot Caesar wilde benoemen en over het feit dat Licinius opnieuw begon met het onderdrukken van christenen. Dit leidde tot de grote burgeroorlog van 324. Constantijn behaalde een reeks overwinningen en dwong Licinius uiteindelijk tot overgave na hem verslagen te hebben in de Slag bij Chrysopolis. Hoewel Constantijn aanvankelijk het leven van zijn zwager spaarde, werd Licinius later terechtgesteld op verdenking van verraderlijke daden. Door Licinius te verslaan, werd Constantijn de enige keizer van het Romeinse Rijk.

#7 Hij stichtte de stad Constantinopel in 324 AD

Constantijns overwinning op Licinius markeerde de opkomst van het christelijke en Latijn sprekende Rome en het verval van de heidense en Grieks sprekende bevolking. Constantijn besloot om het oosten een eigen hoofdstad te geven. De Griekse stad Byzantium werd gekozen en in 324 na Christus opnieuw ingewijd. Zij werd op 11 mei 330 ingewijd en omgedoopt tot Constantinopel of “Constantijns Stad”. Constantijn beschouwde het als zijn hoofdstad en maakte er zijn vaste woonplaats van. De stad werd de grootste en rijkste Europese stad en speelde een belangrijke rol in de vooruitgang van het christendom. Tegenwoordig ligt Constantinopel in Turkije, staat bekend als Istanbul en is de dichtstbevolkte Europese stad.

#8 Hij liet zijn zoon Crispus en zijn tweede vrouw Fausta executeren

Constantijns eerste vrouw was Minervina, met wie hij in 303 na Chr. trouwde. Het echtpaar had een zoon, Crispus genaamd. In 307 AD verliet Constantijn Minervina en trouwde met Flavia Maxima Fausta, de dochter van Maximianus, om zijn positie politiek te versterken. In 326 AD liet Constantijn zijn oudste zoon Crispus grijpen en ter dood brengen door “koud vergif”. Hetzelfde jaar liet hij zijn tweede vrouw Fausta doden door haar te laten sterven in een oververhit bad. De reden achter de executies van Crispus en Fausta is niet met zekerheid bekend. Hoewel een ongeoorloofde relatie tussen de twee is gesuggereerd, is de reden waarschijnlijker van politieke aard.

#9 Constantijn speelde een belangrijke rol bij de opkomst van het christendom in Europa

Constantijn was de eerste Romeinse keizer die het christendom belijdenis aflegde. Hij maakte de weg vrij voor het christendom om de dominante godsdienst van het Romeinse Rijk en uiteindelijk van Europa te worden. Hij maakte een einde aan de christenvervolgingen en legaliseerde het christendom. Hoewel sommige geleerden geloven dat hij in zijn jeugd het christendom van zijn moeder Helena overnam, zeggen anderen dat zijn bekering tot het christendom begon na zijn visioen van Christus die hem de overwinning beloofde bij de Slag aan de Milvische Brug. De kerk van het Heilig Graf in Jeruzalem en de oude Sint-Pietersbasiliek in Rome werden op zijn bevel gebouwd en talrijke andere kerken dankten hun ontwikkeling direct of indirect aan Constantijns belangstelling.

#10 Constantijn de Grote was de op één na langst dienende Romeinse keizer

Constantijn werd ernstig ziek in de lente van 337. Hij werd op zijn sterfbed gedoopt door Eusebius van Nicomedia. Constantijn stierf op 22 mei 337 AD in Ancyrona, bij Nicomedia, Bithynië en werd begraven in Constantinopel in de Kerk van de Apostelen. Naast de hereniging van Rome behaalde Constantijn overwinningen op de Franken, de Alamanniërs, de Goten en de Sarmaten. Door zijn populariteit en zijn prestaties werden 10 opvolgende keizers naar hem genoemd. Met een totale diensttijd van bijna 31 jaar was hij de langst dienende keizer sinds Augustus en de op één na langst dienende keizer in de Romeinse geschiedenis. Voor zijn bijdrage aan het christendom wordt hij als heilige vereerd door oosters-orthodoxe christenen, anglicanen en byzantijns-katholieken.

De boog van Constantijn

Triumphal arches zijn monumentale bouwwerken in de vorm van een boog die het meest invloedrijke type architectuur vormen dat met het oude Rome wordt geassocieerd. De Boog van Constantijn, gebouwd ter herdenking van de overwinning van Constantijn I op Maxentius in de Slag bij de Milvische Brug, is de grootste overgebleven Romeinse triomfboog en het laatste grote monument van het keizerlijke Rome. Hoewel het een van de beroemdste monumenten van zijn tijd is, blijft het ook zeer controversieel om verschillende redenen, waaronder de overtuiging van sommige historici dat het werd opgericht tijdens het bewind van Maxentius; de boog is zwaar versierd met delen van oudere monumenten; en afbeeldingen van heidense goden en godinnen op de boog ondanks Constantijn’s ijver voor het christendom.