Tijdens zijn oorspronkelijke missie van vier jaar zocht de Kepler-satelliet naar planeten, vooral die welke in de “Habitable Zones” van hun sterren lagen, waar vloeibaar water op het oppervlak van een rotsachtige planeet zou kunnen bestaan.
De nieuwe bevindingen, gepubliceerd in The Astronomical Journal, omvatten zo’n bijzonder zeldzame planeet. Officieel genaamd KIC-7340288 b, de planeet ontdekt door Kunimoto is slechts 1 ½ keer zo groot als de aarde – klein genoeg om te worden beschouwd als rotsachtig, in plaats van gasvormig zoals de reuzenplaneten van het zonnestelsel – en in de bewoonbare zone van zijn ster.
“Deze planeet is ongeveer duizend lichtjaar verwijderd, dus we zullen er niet snel komen!” zei Kunimoto, een promovendus in de afdeling natuurkunde en sterrenkunde. “Maar dit is echt een opwindende vondst, aangezien er tot nu toe slechts 15 kleine, bevestigde planeten in de bewoonbare zone zijn gevonden in Kepler-gegevens.”
De planeet heeft een jaar dat 142 ½ dagen lang is, en draait om zijn ster op 0.444 Astronomische Eenheden (AE, de afstand tussen de aarde en onze zon) – net groter dan de baan van Mercurius in ons zonnestelsel, en krijgt ongeveer een derde van het licht dat de aarde van de zon krijgt.
Van de andere 16 nieuwe planeten die zijn ontdekt, is de kleinste slechts tweederde zo groot als de aarde – een van de kleinste planeten die tot nu toe met Kepler zijn gevonden. De rest varieert in grootte tot acht keer de grootte van de aarde.
Kunimoto is geen onbekende in het ontdekken van planeten: ze ontdekte er eerder vier tijdens haar doctoraalstudie aan de UBC. Nu werkt ze aan haar PhD aan de UBC en gebruikt ze de zogenaamde “transit-methode” om planeten te zoeken tussen de ruwweg 200.000 sterren die door de Kepler-missie worden waargenomen.
“Telkens wanneer een planeet voor een ster langs trekt, blokkeert hij een deel van het licht van die ster en veroorzaakt hij een tijdelijke afname van de helderheid van de ster,” aldus Kunimoto. “Door het vinden van deze dips, bekend als transits, kun je beginnen met het samenstellen van informatie over de planeet, zoals zijn grootte en hoe lang het duurt om rond te draaien.”
Kunimoto werkte ook samen met UBC-alumnus Henry Ngo om haarscherpe vervolgbeelden te verkrijgen van enkele van haar planeet-hosting sterren met de Near InfraRed Imager and Spectrometer (NIRI) op de Gemini North 8-meter Telescope in Hawaii.
“Ik nam beelden van de sterren alsof ze uit de ruimte kwamen, met behulp van adaptieve optiek,” zei ze. “Ik kon zien of er een ster in de buurt was die de metingen van Kepler had kunnen beïnvloeden, zoals de oorzaak van de dip zelf.”
Naast de nieuwe planeten was Kunimoto in staat om duizenden bekende Kepler-planeten waar te nemen met de transit-methode, en hij zal de exoplaneten-telling als geheel opnieuw analyseren.
“We gaan schatten hoeveel planeten er te verwachten zijn voor sterren met verschillende temperaturen,” zegt Kunimoto’s promotor en UBC-professor Jaymie Matthews. “Een bijzonder belangrijk resultaat is het vinden van een percentage planeten dat in de Habitable Zone voorkomt. Hoeveel aardachtige planeten zijn er? Blijf op de hoogte.”